Zonnige tijden

Zal ik in deze hitte eens met een hele zonnige blog komen? Jaa, want het gaat bizar goed. Beter reden is er niet he?

Ondanks dat ik nog steeds in het welbekende Erasmus MC lig, gaat het opvallend goed. Hoewel ik oorspronkelijk alleen kwam voor een antibioticakuur, hebben we er maar gelijk een flinke dosis prednison aan toegevoegd. Dit vanwege een geval van acute afstoting. Klinkt eng, is het ook maar geloof me de boel is weer helemaal onder controle en mijn longfunctie is weer skyhigh, wiehoeee!

En het blijft niet bij dit goede nieuws. Ik ga de laatste weken namelijk erg lekker. De TPV (voeding via het infuus) lijkt z’n werk te doen. Ondanks dat ik geen gram zwaarder ben, ben ik wel sterker, energieker en krachtiger geworden. Iets wat niet alleen mij, maar ook de artsen op is gevallen. De holle, lege blik in mijn ogen is langzaam verdwenen en het lijkt weer goed te gaan. Het blijft een wankel evenwicht en daar ben ik me ook bewust van. Maar het is zo fijn om te zien dat al het harde werk van de afgelopen maanden niet voor niks is geweest. Dus ondanks mijn mini gewicht, is mijn spierkracht gegroeid. Een top prestatie en laat zien dat TPV de juiste keuze was.

En nu hoor ik jullie denken; wanneer mag je dan in vredesnaam naar huis? Nou maandag dus, dan is mijn antibioticakuur klaar en ben ik ready to go. Op naar nieuwe avontuur en op weg om nog sterker te worden. Ondertussen geniet ik lekker van het dakterras.