Daar ben ik weer

Na een paar heftige weken is het misschien eens goed om weer eens wat van mij te laten horen en jullie blij te maken met nieuwe blog. De laatste blog dateert immers al van april en dat is natuurlijk veeel te lang geleden.

De meest gestelde, standaard vraag is, of course; hoe gaat het nu echt met je. En zonder de schijn ook maar een beetje op te houden kan ik zeggen dat het de laatste tijd echt buitengewoon goed ging. Ik liep weer met Yip door het bos, deed allemaal leuke dingen, ging er zelf op uit en ik ben zelfs een weekendje weg geweest met familie.

En dit alles zonder problemen. Jaja, zonder problemen. Jullie dachten dat ik zeker weer voor het apengapen in het ziekenhuis lag, maar nee het ging gewoon mega goed. Totdat ik een week terug wel voor het apengapen lag.

Blijkbaar ging het een beetje tè goed, zo bleek. De laatste 2 weken ging het even ietsje minder. Ik voelde me even flink beroerd en naar. Dus taxiede de ambulance mij naar de witte bunker, ook wel Erasmus MC genoemd. Daar hebben ze mij, in een recordtijd van slechts één week, weer helemaal op weten te lappen. Zo goed zelfs dat ik morgen het pand mag verlaten en naar mijn eigen huis vertrek. Inderdaad eigen huis. Ik ben weg onder moedersvleugels om te kijken of ik  het weer allemaal zelf kan redden. Ook staan er allemaal leuke projectjes op de planning, daarover volgen vast nog een paar blogs. Vanaf vrijdag ben ik dus weer in Vlissingen, waar ik weer kan flaneren over de boulevard. Heerlijk

Tot snel