Slecht verhaal weer dit

Ik ben weer terug in het witte oord.
De plek waar je enkel het gepiep van een infuuspomp hoort.

Maandagnacht bracht de ambulance mij hier.
En geloof me, zo’n ritje maak je niet voor je plezier.

De nieren hebben het weer eens begeven.
Hierdoor bleef ik maar overgeven.

Wat vocht, zout en andere middelen moeten mij er weer bovenop helpen.
En hopelijk gaat dat ook de enorme jeuk verhelpen.

De longen begonnen ook weer te protesteren.
Dus wat extra antibiotica moet het slijm en de bacteriën weren.

Ik ben hier nog wel een paar weken.
Om kaartjes zit ik dan ook niet verlegen.

Kaartjes maken mij blij en zorgen voor een lach.
Dat gun je toch iedereen, zo’n mooie dag.

Tot horens en tot snel.
En dan hopelijk vanaf mijn eigen bankstel.